امروز می‌خواهیم به جالب ترین ماجرای ماهواره شوالیه سیاه بپردازیم!!!!

ماهواره شوالیه سیاه (Black Knight satellite) از مرموزترین اشیا ناشناس پرنده شناخته‌شده در جهان است که بر اساس ادعای شکارچیان یوفو، سازمان فضایی ناسا تصاویر حرکت آن بر روی ابرهای یک طوفان عظیم را ثبت کرده است.

به گفته برخی از توطئه گران بشقاب پرنده، شوالیه سیاه یک ماهواره مصنوعی با منشأ فرازمینی است که حدود 13000 سال به دور زمین می‌چرخد. داستان "ماهواره" به احتمال زیاد ترکیبی از چندین داستان جدا از هم در مورد اشیاء مختلف و تفاسیر آنها است، که همه آنها به خوبی مستند شده اند و هیچ کدام از اصطلاح شوالیه سیاه در اولین انتشار خود استفاده نمی‌کنند. به گفته افسر ارشد پشتیبانی آموزشی مارتینا ردپات از افلاک‌نمای آرماگ در ایرلند شمالی:

شوالیه سیاه مجموعه ای از داستان های کاملاً نامرتبط است. گزارش‌هایی از مشاهدات علمی غیرمعمول، نویسندگانی که ایده‌های حاشیه‌ای را ترویج می‌کنند، ماهواره‌های جاسوسی طبقه‌بندی شده و افرادی که بیش از حد عکس‌ها را تفسیر می‌کنند. این مواد خرد شده، با هم مخلوط شده و در اینترنت به یک عروسک اسطوره‌ای نامتعارف و متناقض تبدیل شده‌اند.

منشاء افسانه شوالیه سیاه اغلب به منابع طبیعی تکرار شونده فرازمینی که در سال 1899 در آزمایش‌های رادیویی نیکولا تسلا شنیده می‌شود و پژواک‌های با تاخیر طولانی برای اولین بار توسط اپراتور رادیویی آماتور یورگن هالز در اسلو شنیده می‌شود، «به‌طور گذشته‌نگر» برمی‌گردد. نروژ، در سال 1928. برایان دانینگ از پادکست Skeptoid سیگنال های رادیویی تسلا در سال 1899 را به تپ اخترها نسبت می‌دهد که تا سال 1968 شناسایی نشدند.

در سال 1954، دونالد کیهو، محقق بشقاب پرنده، به روزنامه ها گفت که نیروی هوایی ایالات متحده گزارش داده است که دو ماهواره در مدار زمین شناسایی شده اند. در آن زمان هیچ کشوری فناوری پرتاب ماهواره را نداشت. شکاکان اشاره کرده‌اند که کیهو در آن زمان یک کتاب بشقاب پرنده را تبلیغ می‌کرد، و داستان‌های خبری احتمالاً به زبان ساده نوشته شده بودند و قرار نبود جدی گرفته شوند.

موشک بریتانیایی به نام موشک شوالیه سیاه در ارتباط با برنامه موشکی Blue Streak بین سال‌های 1958 و 1965 برای آزمایش وسایل نقلیه بازگشت استفاده شد. پروژه "پرتاب ماهواره شوالیه سیاه" که در سال 1964 اعلام شد توسط وزارت هوانوردی در اولویت قرار گرفت. این برنامه هرگز چیزی را در مدار قرار نداد، و ارتباطی با افسانه ماهواره بلک نایت ندارد.

در فوریه 1960، تایم گزارش داد که نیروی دریایی ایالات متحده یک شی تاریک را که تصور می‌شود یک ماهواره جاسوسی شوروی در مدار است، شناسایی کرده است. مقاله بعدی تایید کرد که این شی بقایای یک ماهواره دیسکاورر 8 نیروی هوایی بود که به بیراهه رفته بود.

در سال 1963، گوردون کوپر فضانورد ظاهراً مشاهده یک بشقاب پرنده در طول پانزدهمین مدار خود در عطارد 9 را گزارش کرد که توسط ایستگاه های ردیابی تأیید شد، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که این اتفاق افتاده باشد. نه رونوشت های ماموریت ناسا و نه نسخه های شخصی کوپر چنین گزارشی را نشان نمی‌دهند که در طول مدار ساخته شده است. در سال 1973، دانکن لونان، نویسنده اسکاتلندی، پژواک‌های رادیویی با تأخیر طولانی دریافت شده توسط هالز و دیگران را تجزیه و تحلیل کرد و حدس زد که این پژواک‌ها احتمالاً می‌توانند از یک کاوشگر بیگانه 13000 ساله که در مداری به دور ماه زمین قرار دارد سرچشمه بگیرند. او پیشنهاد کرد که کاوشگر ممکن است از سیاره ای واقع در منظومه شمسی ستاره اپسیلون بوتیس سرچشمه گرفته باشد. لونان بعداً نتیجه گیری های خود را پس گرفت و گفت که او "اشتباهات آشکار" داشته است و روش های او "غیر علمی" بوده است. زباله‌های فضایی که در سال 1998 در طول ماموریت STS-88 عکس‌برداری شده‌اند، به طور گسترده ادعا می‌شود که ماهواره شوالیه سیاه است. جیمز اوبرگ، روزنامه‌نگار فضایی، احتمال می‌دهد که عکس‌ها مربوط به یک پتوی حرارتی هستند که توسط جری ال راس و جیمز اچ نیومن در طی یک EVA گم شده است.

ادعای گردش یک ماهواره فرازمینی به دور سیاره تنها مورد قبول بخش کوچکی از اعضای جوامع بوده است؛ به عنوان مثال در سال 1998 دانشمندان در قالب یک نظریه گفتند که ماهواره شوالیه سیاه چیزی جز زباله‌های فضایی و بقایای سپرهای حرارتی جداشده از ایستگاه فضایی بین المللی نیست. این در حالیست که عده‌ای سازمان‌های فضایی مانند ناسا را به دروغ‌گویی متهم می‌کنند و می‌گویند که شواهد و اطلاعات جمع‌آوری‌شده در مورد این ماهواره فرازمینی توسط چنین آژانس‌هایی پنهان می‌شوند؛ از طرف دیگر انتشار مقاله‌های مختلف مربوط به این یوفو در روزنامه‌ها که از دهه 40 میلادی شروع شد، همیشه باعث جنجالی‌تر شدن صحبت‌ها در مورد شوالیه سیاه شده است.  مقاله‌هایی که در سال 1954 در مورد ماهواره شوالیه سیاه منتشر شدند.در 7 مارس 1960 مجله معروف و معتبر تایم مطلبی را به موضوع شوالیه سیاه اختصاص داد. در این مقاله ذکر شده است که تجهیزات ردیابی آمریکایی یک شی سیاه رنگ را که به نظر ماهواره‌ای در مدار زمین است،‌ شناسایی کرده‌اند و زمزمه‌هایی در مورد ارتباط این وسیله با روسیه به گوش می‌رسد. کمی بعد از مطلع شدن مقامات از وجود یوفو مورد نظر، انتقادهایی مطرح شد که ایالات متحده توانایی کنترل آسمان خود را هم ندارد و ابرقدرت رقیب این کشور با استفاده از این نوع تجهیزات جاسوسی، از آمریکا اطلاعات کسب می‌کند. در ادامه مطلب ذکر شده که چند هفته بعد از شناسایی ماهواره شوالیه سیاه وزارت دفاع آمریکا از تشخیص ماهیت وسیله مورد نظر خبر داد و اعلام کرد که این یوفو بقایای یک ماهواره متعلق به نیروی هوایی بوده است.

اما چطور شد که افراد به چنین باوری رسیدند که شوالیه سیاه وجود دارد ؟

ماجرا از سال 1899 شروع شد. در آن زمان نیکولا تسلا اعلام کرد که در هنگام انجام آزمایش‌های رادیویی خود سیگنال‌هایی را از فضا دریافت کرده است. تسلا باور داشت که موجودات فضایی سعی دارند از طریق اعداد با انسان‌ها ارتباط برقرار کنند؛ زیرا اعداد همچون یک زبان جهانی هستند. در فوریه1901 تسلا مجددا ادعای خود را تکرار کرد. او گفت که این سیگنال‌ها را به‌صورت دوره‌ای دریافت می‌کند و آنچنان ترتیب مشخصی از اعداد را نشان می‌دهند که نمی‌تواند به دلیل شناخته‌شده دیگری مرتبط باشد. تسلا باور داشت که به‌عنوان اولین انسان توانسته پیامی را از موجودات بیگانه دیافت کند. طرفداران نظریه ماهواره شوالیه سیاه مصاحبه تسلا را به‌عنوان اولین مدرک برای اثبات ادعای خود مطرح می‌کنند. به‌باور این افراد پالس‌های رادیویی دریافتی به شوالیه سیاه تعلق داشته است.

از زمان تسلا تاکنون شاهد پیشرفت‌های شگفت‌انگیزی در اخبار نجوم  بوده‌ایم. اکنون دانشمندان بر این باور هستند که اجرام حاضر در مدار زمین می‌توانند پالس‌های رادیویی را از خود منتشر کنند و این مسئله کاملا عادی است. البته هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که تسلا پالس‌های ارسالی از چه منبعی را دریافت کرده؛ اما یک نظریه محبوب به تپ‌اختر اشاره دارد. اجرام آسمانی بسیار دوری که به‌صورت مرتب پالس‌هایی را در قالب امواج رادیویی ارسال می‌کنند.

رویکرد متفاوت در رابطه با ماهواره شوالیه سیاه

از جنبه روان شناسی مسئله ماهواره شوالیه سیاه کاملا قابل درک است. در واقع برخی افراد از جمله Alice Gorman، استاد روان شناسی دانشگاه آدلاید استرالیا تعجب می‌کنند که چرا تئوری های توطئه بیشتری در خصوص اجرام فضایی وجود ندارد. مسئله اینجاست که حتی با وجود قوی‌ترین تلسکوپ‌ها نیز نمی‌توان اجرام حاضر در مدار زمین را با جزئیات کامل دید. وقتی هم که جزئیات کافی نباشند، انسان از قدرت تخیل خود استفاده می‌کند. همچنین توجه داشته باشید که اگرچه ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی کاتالوگی از زباله‌های فضایی جمع‌آوری کرده‌اند، اما واقعیت اینجاست که آنها اطلاعات کاملی در رابطه با این اجرام ندارند. مخصوصا اینکه گاهی دولت‌های مختلف به‌خاطر مسائل امنیتی از ارائه جزئیات خودداری می‌کنند. در رابطه با تصویر منتشر شده نیز می‌توان خطای دید را مطرح کرد. بسیار پیش آمده است که افراد پس از مشاهده یک پرنده یا هواپیما تصور کنند که یک یوفو دیده‌اند.

علاوه بر اینها، طرفداران نظریه ماهواره شوالیه سیاه هنوز به یک پرسش مهم پاسخ نداده‌اند. چطور یک ماهواره توانسته برای 13 هزار سال در مدار زمین باقی بماند. آیا در این مدت به سوخت یا پیشرانه‌ای نیاز نداشته است؟ آیا بیگانگان از 13 هزار سال پیش به سیستم‌های پیشرفته‌ای دسترسی داشته‌اند که ما هنوز به آنها نرسیده‌ایم؟

با وجود همه موارد مطرح شده طرفداران نظریه ماهواره شوالیه سیاه همچنان روی برخی مسائل تاکید می‌کنند. آنها یادآور می‌شوند که سازمان‌های فضایی معمولا روی زباله‌های بزرگ تمرکز می‌کنند و ممکن است متوجه رفتارهای عادی یک جرم نسبتا کوچک نشوند. آنها یادآوری می‌کنند پیشرفت‌های بشر در طول 100 سال گذشته باعث شده که از کامپیوترهای غول‌پیکر ضعیف به تبلت‌های بسیار باریک و کوچک برسیم. همچنین انسان در مدت بسیار کوتاهی از سفر با اسب به کاوش در فضا رسیده است.

آیا امکان ندارد که یک تمدن فضایی پیشرفته توانسته باشد یک فناوری خاص و پیچیده را درون جرمی بسیار کوچک قرار دهد و از طریق آن تمدن انسانی را زیر نظر بگیرد؟ آیا نمی‌توان احتمال داد که ماهواره شوالیه سیاه توانسته باشد با مانورهای بسیار کوچک از برخورد با سایر اجرام حاضر در مدار زمین اجتناب کند؟

واقعیت اینجاست که انسان مدرن توانسته در تنها 200 هزار سال از موجودی غارنشین به گونه‌ای با توانایی سفر به سیارات دیگر تبدیل شود. بر همین اساس اصلا بعید نیست که یک تمدن پیشرفته با قدمت بیشتر توانسته باشد به فناوری‌های بسیار پیچیده برای سفر در کهکشان‌ها و زیر نظر گرفتن دیگر سیاره‌ها دست پیدا کند.