کابل اپتیکال OPTICAL چیست ؟

آن دسته از دستگاه های صوتی و تصویری که هوشمند و بروز هستند از پورت اپتیکال بهره می‌برند. اپتیکال در زبان انگلیسی می‌شود OPTICAL که این معنای نور یا هرچیزی که وابسته و مرتبط به نور باشد را ذکر می‌کند. کابل اپتیکال یعنی کابل نوری که مخصوص صدا های دیجیتالی است.

سيگنال صوتي در کابل( OPTICAL) توسط صفر و يک با يک منبع نوري داخل کابل حرکت مي کند. یعنی زمانی که کابل اپتیکال به پورت خروجی آن متصل می‌شود از آن یک نور قرمز رنگ خارج می‌شود. اگر سیگنالی از خروجی دستگاه خارج نشود نوری نیز از آن خارج نمی‌شود. به عنوان مثال این کابل این گونه طراحی شده است که صداهای دستگاهی را به تلویزیون منتقل کند. سيگنال صدا در حالت عادي يک جريان الکتريکي مي باشد. در نتيجه ابتدا بايد صدا به نور تبديل شود تا قادر به عبور از کابل باشد. سيگنال هاي صوتي داخل دستگاه فرستنده، تبديل به نور شده و پس از آن با استفاده از کابل اپتيکال به گيرنده ارسال خواهند شد که در گيرنده دوباره به صدا تبديل مي شوند.

نام دیگر کابل اپتیکال  Toslink است و مخفف Toshiba Link است، زیرا نام شرکت توشیبا، اولین شرکتی که این ورودی را بر روی دستگاه‌های خود استفاده کرده است. فناوری کابل اپتیکال به طوری است که از طریق پالس‌های نوری سیگنال‌های صوتی را انتقال می‌دهد، برای همین این انتقال بدون نویز، شفاف و تمیز انجام می‌شود.

همچنین این فناوری به طور گسترده‌ای در دستگاه‌های صوتی تصویری استفاده می‌شود زیرا در سال‌های اخیر با توجه به مزایای متعدد، به محبوبیت بسیاری دست یافته و بیشتر از قبل مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این فناوری در برنامه‌های صوتی حرفه‌ای از جمله استودیو های ضبط صدا یا حتی برنامه‌های تلویزیون و رادیو نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا در این برنامه‌ها انتقال صدا با کیفیت بالا و کمترین نویز ممکن باید صورت بگیرد.

نحوه عملکرد کابل اپتیکال OPTICAL به چه صورت است؟

نحوه عملکرد این تکنولوژی اینگونه است که با تبدیل سیگنال های صوتی  به پالس‌های نوری آنها را از طریق یک کابل فیبر نوری منتقل می‌کند که به همین دلیل از کیفیت خوبی برخوردار است. پالس‌های نور در پایان و با برخورد به گیرنده به سیگنال‌های صوتی تبدیل می‌شود. ورودی و خروجی‌های نوری اپتیکال همان گیرنده و فرستنده ها هستند که پالس‌های نوری یا همان سیگنال‌های نوری را دریافت و ارسال می‌کنند. به زبان ساده‌تر فرستنده، سیگنال‌های صوتی الکتریکی را از طریق یک دیود ساطع کننده نور یا همان LED به پالس‌های نور تبدیل می‌کند که کابل اپتیکال آن را به گیرنده منتقل می‌کند، و در نهایت گیرنده از طریق یک فتودید پالس‌های نور را پس از دریافت و تشخیص آن دوباره به سیگنال‌های صوتی تبدیل می‌کند. فرستنده از یک دیود ساطع نور (LED) برای تولید پالس‌های نور استفاده می‌کند و گیرنده از یک فتودیود برای تشخیص پالس‌های نور استفاده می‌کند.

اهمیت صدای دیجیتال در تماشای تلویزیون

تفاوت بین صدای آنالوگ و دیجیتال در نحوه ذخیره اطلاعات صوتی است. امواج صوتی مجموعه‌ای از ارتعاشات از طریق یک رسانه هستند. فناوری ضبط صدای آنالوگ این اطلاعات را با ایجاد یک سری بارهای مغناطیسی در امتداد یک حلقه نوار مغناطیسی ذخیره می‌کند.

فناوری صدای دیجیتال، اطلاعات صوتی را به صورت مجموعه‌ای از مقادیر عددی روی هارد دیسک ذخیره می‌کند.

یکی از بزرگترین تفاوت‌های صوتی آنالوگ و دیجیتال میزان نویز است. اگر از علاقه مندان تماشای تلویزیون هستید، احتمالاً با مفهوم کف نویز و نسبت سیگنال به نویز آشنا هستید. چه موسیقی، چه جلوه‌های صوتی یا کلام گفتاری در زیر سیگنال صوتی نویز وجود دارد. این نویزها می‌توانند از محیطِ ضبط، مشکلات سیستم، وسایل الکترونیکی نزدیک یا تعدادی از منابع دیگر ایجاد شده باشند. حتی اگر تمام نویزهای اتاق را حذف کنید، همچنان با نویز ذاتی دستگاه ضبط کننده‌ی خود باقی خواهید ماند.

در حالت ایده آل، ما می‌خواهیم نسبت سیگنال به نویز تا حد امکان زیاد باشد. اینجاست که شدت صدای آنالوگ واقعاً از صدای دیجیتال کمتر است. نویز ذاتی هر دو نوار آنالوگ و وینیل به طور قابل توجهی بیشتر از نویز ذاتی یک سیستم صوتی دیجیتال معمولی است. حتماً تا به حال صدای خش خش نوار روی یک ضبط قدیمی یا صدای کلیک و پاپ یک صفحه وینیل قدیمی به گوشتان خورده است.

درست است که شنیدن این قبیل صداها ممکن است تجربه‌ای نوستالژیک در ذهن شما ایجاد کند، اما اگر صادق باشیم در شرایط ایده‌آل بهتر است هیچ سر و صدای اضافه و نویزی وجود نداشته بشاشد.

صدای دیجیتال نیز دارای نویز است، اما بسیار کم است. کف تئوری نویز یک صدا یا ویدئوی ضبط شده دیجیتال 24 بیتی -144 دسی بل FS است که عملاً وجود ندارد. پس زمانی که صحبت از میزان نویز کمتر و کیفیت صدای بهتر در میان باشد بدون شک برنده میدان صدای دیجیتال است.

نحوه اتصال از طریق کابل نوری یا OPTICAL

گام اول : کابل صدای نوری دیجیتال را به پورت خروجی صوت دیجیتال تلویزیون (DIGITAL AUDIO OUT) وصل کنید.

​​​​

گام دوم : سر دیگر کابل نوری دیجیتال را به پورت ورودی صوت دیجیتال (DIGITAL AUDIO IN) اسپیکر خارجی وصل کنید.

گام سوم : دکمۀ Home کنترل تلویزیون را فشار دهید و گزینۀ Settings را انتخاب کنید.

گام چهارم : در منوی Sound، روی گزینۀ Sound Output بروید و آن را انتخاب کنید.

گام پنجم :  گزینۀ Audio Out/Optical را انتخاب کنید.

کاربردهای کابل اپتیکال چیست؟

کابل های اپتیکال در طیف گسترده ای از کاربردها استفاده می‌شوند، از جمله:

• پزشکی: کابل های اپتیکال در تجهیزات پزشکی مانند آندوسکوپ و لیزر استفاده می‌شوند.
• دفاعی: کابل های اپتیکال در سیستم های ارتباطی نظامی استفاده می‌شوند.
• صنعتی: کابل های اپتیکال در کنترل صنعتی و سنجش استفاده می‌شوند.
• مخابرات: کابل های اپتیکال برای انتقال داده ها در شبکه های تلفن، تلویزیون و اینترنت استفاده می‌شوند.

کابل اپتیکال  از فرمت های زیر پشتیبانی می‌کند

• PCM (Pulse-Code Modulation): PCM : یک فرمت صوتی دیجیتال بدون فشرده سازی است. این فرمت از کیفیت صدای بسیار بالایی برخوردار است، اما حجم زیادی از داده را اشغال می‌کند.
• Dolby Digital (AC-3): Dolby Digital : یک فرمت صوتی دیجیتال فشرده شده است که از صدای 5.1 کاناله پشتیبانی می‌کند. این فرمت کیفیت صدای خوبی دارد و حجم کمتری از داده را نسبت به PCM اشغال می‌کند.
• DTS (Digital Theater Systems): DTS : یک فرمت صوتی دیجیتال فشرده شده است که از صدای 5.1 کاناله پشتیبانی می‌کند. این فرمت کیفیت صدایی مشابه Dolby Digital دارد، اما حجم کمی بیشتر از داده را اشغال می‌کند.